Beste

Heb uw ervaring gelezen. Erg herkenbaar. 2x bde gehad. Opgevoed met de idee dat er na het leven niks is. Zelfmoordpoging op mijn 16 jaar, slagader overgesneden en zeer veel bloed verloren op korte tijd. Ik voelde mij wegglijden en was zeer gelukkig met de gedachte dat alles nu definitief voorbij zou zijn. Plots vloog ik boven, niet beseffend dat ik neerkeek op mezelf. De kamer helemaal vol bloed, een meisje.... een vrouw kwam binnen en begon te gillen. Ik begreep niet waarom zij zo in paniek was: alles was toch goed en vredig. Het meisje werd op de brancard gelegd, naar het ziekenhuis en dokters waren in paniek in het gezicht van het meisje aan het slaan. Mijn naam werd geroepen door één van de hulpverleners en toen zoemde ik van hoog in op mijn gezicht: ik herkende het. Dit was ik. Waar ben ik? Ben ik dood? Maar ik leef nog? En ik wilde de hele wereld laten weten dat 'dood' niet 'dood' is, maar dat je blijft verder leven.Maar het ging niet...niemand zag mij, en niemand hoorde mij. Hoog achter mij merkte ik een goudkleurig licht waarheen ik langzaam werd getrokken. Instinctief besefte ik dat eens ik daar zou zijn, ik nooit nog terug zou komen....ik werd bang, was het was leeg, er was niemand, en ik had het gevoel dat ik nog iets moest doen op aarde, al wist ik niet wat. Ik had echt het gevoel dat mijn tijd nog niet gekomen was. Ik gilde heel luid 'help mij, help mij dan toch' tot dicht tegen het oor van de dokters, maar ze hoorden mij niet en waren druk bezig mij te reanimeren.
Zwart.
Toen werd ik na 3 dagen wakker op intensieve.

Ik had mijn ervaring gemeld aan een verpleegster. Die zei 'dat kan, ik heb dat nog gehoord'' , maar heb er nooit meer tegen iemand over verteld omdat ik wist dat niemand zoiets zou geloven zonder het zelf ervaren te hebben.

Ik bleef het psychisch moeilijk hebben met mezelf, en 3 jaar later, op mijn 19 jaar deed ik alweer een zelfmoordpoging. Met het idee: oké, ik ga naar een plek die ik niet ken, maar erger dan hier op aarde kan het ginder niet zijn. Alweer slagader overgesneden. Maar ik geraakte toch in paniek. Wou ik wel dood? En ik liep naar de buur waar ik neerstortte nog net nadat ik heb kunnen aanbellen. Hij was thuis en belde de hulpdiensten. Gelukkig waren zij er snel. Ik zoefde met een immense snelheid door een zwarte ruimte. Niet omhoog, maar met een kleine helling omlaag. Mijn snelheid verminderde langzaam en ik besefte plots dat het was door zielen die mij vastgrepen...eerste zag ik er enkele, en toen ik duidelijker keek zag ik dat heel die ruimte vol ongelukkige zielen zat.....ze grepen naar mij en wilden mij vasthouden......zoem, plots werd ik heel hard terug in mijn lichaam getrokken. De ambulancier had in mijn gezicht geslagen. Zoem, plots ging ik terug met razende snelheid in die zwarte ruimte en vertraagde mijn snelheid weer doordat ik door die zielen werd vastgegrepen. Zoem, terug in mijn lichaam door alweer een klap in mijn gezicht van de ambulancier.....en ik hoopte, ik smeekte dat de ambulancier nooit zou stoppen om mij terug te halen want die plek was vreselijk.

Ik heb het gehaald, en nooit nog zal ik een zelfmoordpoging ondernemen.

Ik ben goddeloos opgevoed, zelfs anti-geloof. Ik was volledig ontspoord. Ik ben nu 20 jaar later, en ik begrijp wat mijn taak was. Mezelf vinden, van mezelf kunnen houden, en die liefde kunnen overbrengen, verspreiden op aarde. Mijn medemens helpen lief te hebben.

Veel vriendelijke groeten

Astrid 
3 jaar geleden
Ik heb je verhaal gelezen veel herkenning de tunnel het licht dierbare overledenen terug zien , de taak maar tot nu toe vraag ik me nog steeds af wat mijn taak hierin is , destijds zorgde ik voor mijn moeder die verlamd was en dacht dat dat mijn taak zou zijn , maar zo voelt het niet , iedere dag denk ik wat zou daar mee bedoeld zijn want je moet hetzelf uitvinden wat je taak is dus tja ik help heel veel mensen met problemen die komen ook allemaal naar mij toe en ik probeer ze dan een beetje positiviteit weer mee te geven zak dat het zijn dan ik weet het niet !!! Er gebeurde na mijn bde ook een keer iets raars ik zat op dat moment in de trein en ik dacht op dat moment aan mijn bde er kwam een Engels sprekende vrouw naast me zitten , uit het niets begon ze met mij te praten , en ze zei jij bent er geweest he ff verschrikt opkijken met wat ze daar mee bedoelde want tja je bent er geweest kan alles omvatten toen zei de No No you have been in heaven youre a good person en ineens stapte ze uit en zij ze youre are one of THE angels ik was die dag helemaal van streek ik dacht ik ken die hele vrouw niet begint uit het niets tegen mij te praten vond het heftig heb de ervaring daarna thuis opgeschreven maar weet niet wat het te betekenen had. !!