Je echte Bijna dood(s) ervaring begint wanneer je wakker wordt,ik was halfzijdig verlamd,had een aangezichtsverlamming,wist niet waar en wie ik was,had ik het gedroomd ?Het was zo echt allemaal,de kleuren,de vrede,de rust,het bolletje,ik voelde mij een vreemde in mijn lichaam.Ik vertelde een zuster dat ik mijn overleden vriend,opa en schoonvader had gezien en dat ik in zo'n mooie wereld was geweest, ze had ff geen tijd en even later kwam de dienstdoende neuroloog,ik vertelde hem e.e.a en hij reageerde zo van "je hebt geluk gehad,dit hoort er bij zorg maar dat je beter wordt".Ik bleef maar vragen en de ziekenhuis dominee kwam,ik vertelde hem mijn "droom,beleving"en dat ik opnieuw geboren was,ik kreeg bijna een draai om mijn oren want dat kon niet je wordt maar een keer geboren door Gods wil zo was zijn opmerking.

Naar gelang ik meer van de wereld ging ontdekken, werd mijn onzekerheid en mijn zoeken naar vraag en antwoord steeds groter,ik mocht naar huis in afwachting van een revalidatiecentrum en onder controle van de huisarts.Ik zocht op tv en radio naar de mooie kleuren en de muziek en was geen aanwezige voor mijn (intussen ex)echtgenoot  en kinderen ,ik vroeg ernaar bij de huisarts,hij had er wel eens van gehoord maar kon er niets mee en gaf me meer rustgevende middelen.Op een gegeven moment trok ik het niet meer en heb wat teveel van de middelen geslikt op bij de rust en licht en muziek te komen om de waarheid te weten te komen waar ik geweest was.

Ik werd naar een crisiscentrum gebracht waar ik mijn verhaal probeerde te vertellen,er kwam een districts-spychiater van het Riagg,ze vertelde me dat ik een tunnelervaring had gehad en ze zou me wat boeken sturen(ik moet ze nu nog krijgen) en lag ineens (na een operatie aan mijn gebroken neus)in het psychiatrisch ziekenhuis in Wolfheze in de isoleercel,want ik was een gevaar voor mezelf en de ander.Ik ben daar na 2 maanden tegen advies in weggegaan in heb tijdelijk in het Dackhuus in Huissen mogen verblijven daar vandaan naar de Hoogstraete in Utrecht daar ben ik goed gerevalideerd maar ik kon mijn vragen en verhaal niet kwijt en ben tegen advies weggegaan  en toen ik thuis kwam was ik niet meer welkom .

Na 2 jaar kwam ik voor controle in het toenmalige  Diaconessenziekenhuis in Arnhem en na een psychologisch onderzoek verwees men mij naar Pim van Lommel die een onderzoek was opgestart met Merkawah over Bijna Dood(s) Ervaringen,dat was thuiskomen,ik ben 3 uur later pas weer uit zijn kamer gekomen en hij heeft me meegenomen in de verdere verwerking van deze mooie ervaring d.m.v. het meegaan met lezingen in ziekenhuizen,mediamedewerking,boeken  etc.en door de vele ontmoetingen is mijn  BDE een onderdeel van mijn leven geworden.

Ik heb door deze ervaring al veel mensen  hoop ik een luisterend oor  kunnen bieden en een helpende hand toe kunnen reiken,ik hoop dat ze verder kunnen met hun BDE en hun leven.

 

Rating: 0 sterren
0 stemmen

Maak jouw eigen website met JouwWeb